27/4/2015, Χαιρετισμός Δημάρχου Ρεθύμνης Γιώργη Χ. Μαρινάκη στην εκδήλωση για το Σχολικό Εκφοβισμό

Κυρίες και Κύριοι

Αγαπητοί συμπολίτες

 

Χαίρομαι που συμμετέχω στην αποψινή μας συνάντηση την οποία προκάλεσε η ΚΕΔΗΡ σε συνεργασία με πλήθος Φορέων και Συλλόγων της πόλης μας. Το γεγονός αυτό συνιστά ζωντανή απόδειξη των αντανακλαστικών της κοινωνίας μας αλλά και της ευαισθησίας των ανθρώπων της να διαχειριστούν ένα καυτό ζήτημα το οποίο, παρότι σύγχρονο και καθόλου άγνωστο τις τελευταίες 3 τουλάχιστον δεκαετίες, απέκτησε εκρηκτικές διαστάσεις τα τελευταία χρόνια.

Το πρόβλημα είχε εντοπιστεί εδώ και καιρό και ήδη είχαν ληφθεί αξιομνημόνευτες πρωτοβουλίες κατά του Bulling και από το Τμήμα Παιδείας του Δήμου μας αλλά και από την ΚΕΔΗΡ, με πιο πρόσφατη αυτή της οργανωτικής Επιτροπής του Ρεθεμνιώτικου Καρναβαλιού και των Ομάδων που επέλεξαν ως θεματική της φετινής διοργάνωσης την εκστρατεία κατά του σχολικού εκφοβισμού, την οποία και υποστήριξαν μέσα από συγκεκριμένες δράσεις. Όπως άλλωστε είναι και η σημερινή εκδήλωση, η οποία έχει πλέον δραματική επικαιρότητα, αν και σχεδιάστηκε πριν τη συγκλονιστική απώλεια του δικού μας παιδιού Βαγγέλη Γιακουμάκη, που σημάδεψε τη ζωή και τη συνείδησή μας. Νομίζω ήταν η πιο δραματική αφορμή για να συνειδητοποιήσουμε τις ακραίες επιπτώσεις που μπορεί να έχει στη ζωή ενός νέου ανθρώπου, η επαναλαμβανόμενη άσκηση εκφοβισμού και διάφορων μορφών κακοποίησης από άτομα, συνήθως, του περιβάλλοντός του.

Παρά τη σύγχυση που επικρατεί σχετικά με τον καθ’ αυτό ορισμό του εκφοβισμού, σε βαθμό μάλιστα που, ακόμη και περιστατικά πειράγματος μεταξύ συμμαθητών, να εκλαμβάνονται, εκ μέρους των οικείων τους, ως Bulling και να δημιουργούνται προβλήματα στη σχολική κοινότητα, θεωρώ πως όλοι μας έχουμε αποκομίσει μια στοιχειώδη άποψη για το περιεχόμενό του, αφού, ως πρακτική, δεν μας είναι άγνωστη είτε μέσω των προσωπικών μας βιωμάτων είτε ως αυτόπτες μάρτυρες τέτοιων περιστατικών είτε ως αποδέκτες σχετικών πληροφοριών.

Γνωρίζουμε δηλαδή ότι ο εκφοβισμός έχει πολλά πρόσωπα : μπορεί να είναι λεκτικός μέσω της κοροϊδίας, των διακρίσεων ή υποτιμητικών σχολίων που υφίσταται το θύμα, κοινωνικός μέσω της διασποράς κακοηθών και ψευδών φημών, της καταστροφής προσωπικών αντικειμένων, της απομόνωσης από την υπόλοιπη ομάδα, σωματικός με χτυπήματα, σπρωξίματα κ.α., σεξουαλικός και ηλεκτρονικός μέσω του διαδικτύου, των κινητών τηλεφώνων και του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Γνωρίζουμε ότι είναι ένα περίπλοκο φαινόμενο που οι πηγές του δεν είναι πάντοτε ευδιάκριτες και τόσο οι πρωταγωνιστές του όσο και οι αποδέκτες του χρήζουν ειδικής μεταχείρισης. Αυτό που είναι όμως σαφές είναι οι επιπτώσεις του: εκτός από τις σωματικές βλάβες, που μπορεί και να θεραπευτούν είναι οι συναισθηματικές και ψυχολογικές επιπτώσεις που απαιτούν χρόνο, υπομονή , παρέμβαση ειδικού και επιμονή για να γιατρευτούν, όταν δεν οδηγούν σε εξαιρετικά δυσάρεστες καταστάσεις ή σε μεταμόρφωση του θύματος σε θύτη.

Δεν θα ήθελα να εμβαθύνω στο θέμα αφού έχουμε την τιμή και τη χαρά να φιλοξενούμε στην εκδήλωση εξαίρετους επιστήμονες, εξειδικευμένους και ως εκ τούτου καταλληλότερους να μας ενημερώσουν επαρκώς. Είμαι βέβαιος ότι θα το κάνουν, προσφέροντας σε όλους μας μια σημαντική ευκαιρία να ενημερωθούμε και, κυρίως, να συστρατευτούμε με χρήσιμο και αποτελεσματικό τρόπο, στην κοινή πλέον προσπάθεια ρεαλιστικής διαχείρισης και ουσιαστικής αντιμετώπισης του φαινομένου του εκφοβισμού που η ύπαρξη και οι διαστάσεις του μας έχουν εκφοβίσει τόσο ώστε ν’ αναλάβουμε άμεση δράση. Τους ευχαριστούμε όλους πολύ γι’ αυτή την ειλικρινή και γενναιόδωρη πρόθεση τους να μοιραστούν τη γνώση τους μαζί μας και να συνδράμουν στην καταπολέμηση του κοινωνικού αυτού φαινομένου.

Επιχειρώντας όμως μια αισιόδοξη προσέγγιση της ευαισθητοποίησης που αποτυπώνεται στις κινητοποιήσεις, τις οποίες με χαρά διαπιστώνω στην κοινωνία μας, επιτρέψτε μου να καταθέσω τη βεβαιότητα ότι θα καταφέρουμε να τιθασεύσουμε το θεριό της βίας που ανθίζει στις νεανικές ψυχές, με τη βοήθεια εξαιρετικών ιδρυμάτων και θεσμών που εδώ και χρόνια διαγράφουν μια σπουδαία ανθρωπιστική πρωτίστως διαδρομή στη χώρα μας και, ήταν και παραμένουν συμπαραστάτες μας, όπως είναι: το Πανεπιστήμιο Κρήτης και οι Καθηγητές του, ιδιαίτερα των Παιδαγωγικών Σχολών και της Ψυχολογίας, άλλα Πανεπιστήμια της χώρας όπως των Αθηνών αλλά και του εξωτερικού, η Αντιεισαγγελεία Πρωτοδικών ανηλίκων στο Ρέθυμνο, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, ο Συνήγορος του Παιδιού, οι Διευθύνσεις Εκπαίδευσης και τα σχολεία όλων των βαθμίδων, οι Κοινωνικές Υπηρεσίες του Δήμου μας και το Τμήμα Παιδείας του και πολλοί άλλοι, όπως το «Χαμόγελο του Παιδιού» που διατηρεί χρόνια τώρα την ανοιχτή γραμμή ΣΟΣ.

Η ενδεικτική αναφορά μου στους προαναφερόμενους φορείς, άλλο σκοπό δεν είχε παρά για να επισημανθεί αφενός η επίγνωση μας για το πρόβλημα και, αφετέρου, το γεγονός ότι, για τη διαχείριση του, έχουν πλέον επιστρατευθεί όλοι όσοι διαθέτουν την απαιτούμενη γνώση και συνεργάζονται προς αυτή την κατεύθυνση. Καταλυτικό όμως ρόλο καλείται να παίξει η ίδια η οικογένεια.

Δεν θεωρώ τυχαία τη χρονική σύμπτωση της έξαρσης του φαινομένου του σχολικού εκφοβισμού με την παρατεταμένη οικονομική και κοινωνική κρίση που βιώνει η χώρα μας. Πιστεύω όμως πως, συνδυαστικά με την κρίση, η αλλαγή του παραδοσιακού τρόπου ανατροφής των παιδιών μας και των εν γένει αλλαγών που υπέστη η ίδια η λειτουργία της σύγχρονης οικογένειας, συνέβαλε στη δημιουργία της υφιστάμενης κατάστασης. Πιθανότατα, η κλιμάκωση των ενδοοικογενειακών προβλημάτων που προκάλεσε η κρίση, δεν άφησε ανεπηρέαστα τα παιδιά και τους νέους μας, με αποτέλεσμα να αυξηθεί η νεανική παραβατικότητα σε επίπεδα συμπεριφοράς αλλά και δράσης των ανηλίκων. Αν ο πυρήνας της ζωής ενός παιδιού, που είναι πρωτίστως η οικογένεια του, δεν είναι ασφαλής και κλυδωνίζεται συνεχώς επιβαρύνοντας την ψυχολογία του, αν τα παιδιά μας βιώνουν μοναξιά, απομόνωση, απόρριψη ή και βία κάθε μορφής στο οικογενειακό τους περιβάλλον, αν ενθαρρύνονται να επιδιώκουν τη διάκριση τους όχι μέσα από υγιείς δράσεις αλλά μέσα από τη «μαγκιά» και τον εκφοβισμό που επιφυλάσσουν σε φίλους ή συμμαθητές τους, όσο να προσπαθήσει η κοινότητα δύσκολα θα επιτύχει να καταστείλει σε βάθος τη μάστιγα του Bulling.

Παράλληλα, είναι κοινώς διαπιστωμένο πως οι τρόποι που επιλέγει πλέον μια οικογένεια για να δώσει ικανοποίηση στο παιδί, όπως το βολικό «παρκάρισμα» του στη διαδικτυακή απεραντοσύνη, ευνοεί την απομόνωση του νέου στην εικονική πραγματικότητα του διαδικτύου και την αποχή του από την αληθινή ζωή και τις ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις.

Φυσικά δεν θέλουμε να επιρρίψουμε το βάρος της ευθύνης αποκλειστικά στην οικογένεια. Ούτως ή άλλως όσοι έχουμε παιδιά, νιώθουμε το μέγεθος της ευθύνης από την πρώτη μέρα που ανοίγουν τα μάτια τους στον κόσμο. Λέω απλώς ότι, εν αρχή, είναι η οικογένεια. Ωστόσο, αναμφίβολα μεγεθύνεται, στη σύγχρονη εποχή, ο ρόλος του σχολικού περιβάλλοντος, στο οποίο τα παιδιά περνούν πολλές ώρες της καθημερινότητας τους όπως και η μεγάλη ευθύνη που βαρύνει τους δασκάλους και καθηγητές τους αφού είναι εκείνοι που συναναστρέφονται μαζί τους τα περισσότερο κι από τους ίδιους τους γονείς τους. Όπως σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας των παιδιών παίζουν και όλες οι υπόλοιπες δομές που αποτελούν χώρους συνάθροισης των νέων είτε για αθλητισμό είτε για ψυχαγωγία.

Αναζητώντας όμως τις βαθύτερες αιτίες που καλλιεργούν την ταχύτατη εξάπλωση του φαινομένου του Bulling, χρήσιμο θα ήταν να βάλουμε στην κουβέντα μας το θέμα της εμπιστοσύνης. Δυστυχώς, η πλειοψηφία των περιστατικών Bulling όπως και της σεξουαλικής κακοποίησης των παιδιών, προκαλούνται, ως επί το πλείστον, από οικεία προς τα θύματα πρόσωπα. Όμως, τα περισσότερα θύματα, όπως εξάλλου και οι μάρτυρες τέτοιων περιστατικών, σιωπούν. Γνωρίζουμε όμως πως η σιωπή, συναντάται συνήθως εκεί που απουσιάζει η εμπιστοσύνη και το αίσθημα ασφάλειας στο περιβάλλον μας. Η σιωπή είναι συνώνυμη της συνενοχής και δεν φέρει κανένα ελαφρυντικό Είναι αυτή που συνηγορεί στη συντήρηση κι εξάπλωση του προβλήματος.

Αυτή λοιπόν τη σχέση εμπιστοσύνης οφείλουμε να εγκαθιδρύσουμε για να συνθλίψουμε το τείχος της σιωπής που ορθώνεται στις σχέσης γονέων – παιδιών, δασκάλων – μαθητών ακόμη και μεταξύ φίλων. Άλλωστε, όπως τα όμορφα γίνονται ακόμη ωραιότερα όταν τα μοιραζόμαστε έτσι και τα δύσκολα αντιμετωπίζονται ευκολότερα, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Απευθύνοντας τα θερμά μου συγχαρητήρια στην ΚΕΔΗΡ και σε όλους τους διοργανωτές γι’ αυτή την θαυμάσια, επίκαιρη και πολύτιμη πρωτοβουλία που ανέλαβαν, σας ευχαριστώ για το χρόνο σας και σας προσκαλώ να γίνουμε σταθεροί και αξιόπιστοι συνομιλητές και συμπορευτές στην εκστρατεία που κάνουμε για την προστασία των παιδιών μας.

Να είστε όλοι καλά.

 

 

29 Μαρτίου 2024
 (1353)
 (1349)
 (1351)
 (1352)
 (1347)
 (1346)
 (1121)
 (1329)
 (1339)
 (1281)
 (1342)
 (1348)
 (1345)
 (1344)
 (1343)
 (1335)
 (1337)
Ρεθεμνιώτικο Καρναβάλι (481)
 (1341)
 (1330)
 (1333)
city maps (1041)
 (1328)