14/05/2012,Χαιρετισμός Δημάρχου Ρεθύμνης στην τελετή βράβευσης του Χρήστου Μακρή

                                                                    Ωδείο Ρεθύμνου, 14/5/2012

 

Αγαπητέ μου δάσκαλε

Αγαπητοί Φίλοι

Είμαι ευτυχής που μου δίδεται η ευκαιρία να κάνω κι εγώ μια αναφορά στο σημερινό τιμώμενο, του οποίου η συνολική διαδρομή, όπως άλλωστε ήδη ακούσατε , είναι συνδεδεμένη με το Ρέθυμνο και ιδιαίτερα με την Παλιά του Πόλη.

Όσοι γνωρίζουν την πολυετή και πολύπλευρη δράση του ανθρώπου που ταύτισε τα όνομά του με τη διάσωση αυτού που σήμερα αποκαλούμε Ιστορικό Κέντρο, τις αρχαιολογικές του αναζητήσεις και αποκαλύψεις, την διδασκαλία του στις σχολικές αίθουσες που εμπνέονταν από την ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης ακόμη και στην περίοδο της δικτατορίας που αυτές διώκονταν, την καλλιέργεια του πνεύματος και της ψυχής νέων ανθρώπων, κατανοούν τη σημασία της αποψινής εκδήλωσης και την αναγκαιότητα ανάληψης αυτής της πρωτοβουλίας εκ μέρους του Συλλόγου Κατοίκων Παλιάς Πόλης.

Εμένα, θα μου επιτρέψετε να περιοριστώ σε μια αναφορά στον τιμώμενο που πηγάζει από τα προσωπικά μου βιώματα, που είναι κοινά βιώματα όλων των ευεργετηθέντων απ’ αυτόν μαθητών του, όντας κι εγώ μαθητής του Χρήστου Μακρή τα χρόνια τα δύσκολα που, με τη δική του καταλυτική παρέμβαση, τα έζησα ως μια περιπέτεια, ένα ταξίδι στην αληθινή γνώση και την ανθρωπιά.

Τέλειωσα το 6ταξιο τότε Γυμνάσιο την περίοδο κυριαρχίας της Χούντας και μπήκα στο Πανεπιστήμιο όταν κατέρρευσε.

Το τί είναι Δημοκρατία το έμαθα από τους δασκάλους μου, τον Κωστή Στρατιδάκη, πατέρα του Χάρη, με τη συγκλονιστική διδασκαλία του στις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες και τον «Επιτάφιο» του Περικλή, που μας τον δίδαξε ο τιμώμενος.

Χαίρομαι που τον είχα δάσκαλο μα πιο πολύ χαίρομαι που τον έχω ακόμη και σήμερα φίλο και σύμβουλο. Έτσι είναι οι αληθινοί Δάσκαλοι: δημιουργούν σχέσεις ζωής με τους μαθητές τους, δεν αποποιούνται ποτέ την ευθύνη που νιώθουν απέναντι τους, ένα αίσθημα που δεν τους εγκαταλείπει ποτέ και συνεχίζουν ακούραστοι να προσφέρουν τη γνώση τους και την πολύτιμη εμπειρία της ζωής τους.

Αν θα ‘πρεπε να συνοψίσω σε μια πρόταση τα βασικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του Χρήσου Μακρή θα ‘λεγα, χωρίς περίσσια σκέψη, ότι είναι ένας αιώνιος έφηβος, ένας άνθρωπος που αγαπά βαθιά τον τόπο του και τους ανθρώπους του, που σέβεται τους πάντες και τα πάντα, που έχει τάξει τον εαυτό του να υπηρετεί μόνο το κοινό καλό.

Επέλεξε συνειδητά και εμμένει ως σήμερα να αναδεικνύει με κάθε δυνατό τρόπο που του υπαγορεύει αυτή η ανόθευτη αγάπη του για το Ρέθυμνο και η σωρευμένη εμπειρία και γνώση του τον Πολιτισμό και την Παράδοσή μας.

Έχει προσφέρει πολλά. Αν έλειπε ίσως να μην είχαμε βρει ποτέ τα 3 Υστερομινωϊκά νεκροταφεία στην ευρύτερη περιφέρεια του Ρεθύμνου και άλλα 3 Ελληνορωμαϊκά στην ευρύτερη περιφέρεια του Πλακιά.

Ίσως δε θα είχαμε το στολίδι μας, την Παλιά Πόλη, αν πρώτος εκείνος δεν ύψωνε σε μια κρίσιμη, καθοριστική στιγμή, για τη διάσωση ή την καταστροφή της, το επιστημονικό, ηθικό και πνευματικό του ανάστημα καταφέρνοντας να διασώσει τελικά αυτό που σήμερα μας τροφοδοτεί και κάνει το Ρέθυμνο μια ξεχωριστή πόλη, ένα τόπο προορισμού αλλά κι ένα τόπο επιστροφής , με τα διάσπαρτα μνημεία του, τα γραφικά σοκάκια του, τη μοναδική φυσιογνωμία του.

Δεν είναι τυχαίο ότι το βιβλίο του, το οποίο εξέδωσε ο Δήμος Ρεθύμνης και περιέχει 3 διαλέξεις του δασκάλου μου λέγεται: «Οι φωνές από το μέλλον των παιδιών μας». Μέσα σ’ αυτές τις λιγοστές λέξεις αποτυπώνεται μια αδιαμφισβήτητη ιδιότητα του που ήταν και η σταθερή τακτική του: να σκάβει το παρελθόν και να προβλέπει, να αποκρυπτογραφεί το μέλλον. Αυτό δηλαδή που λείπει από τη ζωή, την κοινωνία, την πολιτική: Ο οραματιστής που δε σκέφτεται μόνον αλλά κουράζεται, δουλεύοντας περισσότερο απ’ όλους, υπηρετώντας αυτό το όραμα, χωρίς πολλές φορές να αποζημιώνεται για τον κόπο του.

Ακόμη και σήμερα παραμένει ο ίδιος έφηβος και ο ίδιος, καλός δάσκαλος που γνώρισα: το συρτάρι του γραφείου μου είναι γεμάτο από δικά του χαρτάκια με συμβουλές και οδηγίες αλλά και οραματισμούς για την πρόοδο και την εξέλιξη του τόπου μας.

Ανησυχεί που το τσιμέντο σκεπάζει τα Μινωϊκά μονοπάτια που μόνον εκείνος ξέρει να εντοπίζει. Ανησυχεί για την τύχη τους. Οραματίζεται να ξαναδημιουργήσει τις αρχαίες φρυκτορίες, τα συστήματα δηλαδή προσανατολισμού των πλοίων με τις φωτιές όταν δεν υπήρχαν τα σύγχρονα μηχανήματα, να διασώσει τους οδοδείκτες που οι αρχαίοι προγονοί μας δημιούργησαν για να ξέρουν που πάνε… Αυτοί ήξεραν! Εμείς μάλλον δεν ξέρουμε..

Αγαπητοί φίλοι,

Είναι πραγματικά μεγάλη τιμή και χαρά που έλαχε σ’ εμένα ο κλήρος ως ένας από τους πολλούς, αγαπημένους μαθητές του, να του αποδώσω μια, στ’ αλήθεια οφειλόμενη από χρόνια, τιμή που οι διοργανωτές αυτού του νέου θεσμού για την πόλη μας σκέφτηκαν να απονείμουν το Χρήστο Μακρή. Τους συγχαίρω για την επιλογή τους η οποία τιμά τους ίδιους γιατί μπορούν μέσα στη σημερινή σύγχυση να διακρίνουν εκείνους που αξίζουν.

Πριν ολοκληρώσω την ταπεινή μου αναφορά στον τιμώμενο, θα ήθελα να επιμείνω σε μια ακόμη χαρακτηριστική παράμετρο της προσφοράς του. Η συμβολή του στην προστασία και ανάδειξη του Πολιτισμού και της Παράδοσης του Ρεθύμνου αποκτά περισσότερη σημασία αν αναλογιστεί κανείς ότι γινόταν στο έλλειμμα του χρόνου του και με την απουσία κάθε υλικής και τεχνικής βοήθειας.

Θα ήταν παράλειψη εξάλλου να μην κάνω έστω μια επιγραμματική αναφορά στη φήμη του ως ακαδημαϊκού δασκάλου, πατριώτη κι επιστήμονα που ξεπέρασε τα στενά γεωγραφικά όρια της πόλης μας, σε μια εποχή που η επικοινωνία δεν ήταν άμεση και γρήγορη όπως σήμερα.

Αυτή τη διαπίστωση την έκανα νωρίς όταν, τελειώνοντας το Γυμνάσιο, έπεσε στα χέρια μου μι επιφυλλίδα του μεγάλου τότε δημοσιογράφου εποχής Βασιλείου Γιώργου, o οποίος αναφέρονταν στον τρόπο που παρέμεινε όρθιος ως Δάσκαλος και ως πολίτης ο τιμώμενος, ο οποίος ήξερε να κερδίζει τους πάντες με την ευφυΐα του, την απέραντη μόρφωσή του και την τρομακτική διαίσθηση που διέθετε, η οποία του επέτρεπε να διαβάζει τις ψυχές μας.

Αυτός ήταν ο Δάσκαλος Χρήστος Μακρής. Ένας άνθρωπος που κοίταζε πάντα την ουσία, ξεπερνώντας τα επιφανειακά κι ασήμαντα και που μέσα από τη φαινομενική του αυστηρότητα, έβγαζε μια απέραντη γλυκύτητα. Πάντα ενθαρρυντικός κι επιεικής προς τους νέους, πάντα ευγενής, πάντα εμπνευστής μας, πάντα Μεγάλος. Ακόμη και σήμερα που είναι μεγάλος και σε ηλικία, παραμένει έφηβος στην ψυχή και το νου.

Και πάντα ανήσυχος, γιατί διαβάζει τους καιρούς σαν αρχαίος μάντης.

 

Μακάρι να τον έχουμε πολλά χρόνια ακόμη μαζί μας και να τον ακούμε όλοι εμείς που μας κάνει τη χάρη να μας θεωρεί φίλους του: Ιδιαίτερα οι Σπηλαιολόγοι, οι Αρχαιολόγοι, οι Φιλόλογοι, όλες οι γενιές νέων που πέρασαν από τα χέρια του και μπολιάστηκαν με τη δύναμη του, όλοι εμείς οι παλιοί μαθητές του, οι φίλοι του, η κοινωνία ολόκληρη.

Τον ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας!

Σας ευχαριστώ πολύ.

29 Μαρτίου 2024
 (1353)
 (1349)
 (1351)
 (1352)
 (1347)
 (1346)
 (1121)
 (1329)
 (1339)
 (1281)
 (1342)
 (1348)
 (1345)
 (1344)
 (1343)
 (1335)
 (1337)
Ρεθεμνιώτικο Καρναβάλι (481)
 (1341)
 (1330)
 (1333)
city maps (1041)
 (1328)