Ρέθυμνο, 17 Αυγούστου 2010

 Σύσσωμος ο Ρεθυμνιώτικος λαός αλλά και το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ρεθύμνης  καταθέτουν τη δύσκολη τούτη ώρα,  τη βαθιά τους οδύνη και άφατη  θλίψη, για την αδόκητη απώλεια του μακαριστού Ιεράρχη και σεπτού Ποιμενάρχη τους Ανθίμου.

 Το Ρέθυμνο πάνδημο αποχαιρετά σήμερα με συγκίνηση τον ακούραστο και αοίδιμο Ποιμενάρχη της Εκκλησίας, τον πνευματικό του Ηγέτη, τον ανεξίκακο Ιερωμένο με το γνήσιο ορθόδοξο πνεύμα που διατηρούσε πάντα τις πύλες της Μητρόπολης και τα μάτια της ψυχής του ανοιχτά για κάθε αναξιοπαθούντα συνάνθρωπο, για τον καθένα από μας που χρειάζονταν τη σοφή συμβουλή του, την ευλογία του, την καθαρότητα της σκέψης του, τη διακριτικότητα και την ανόθευτη αγάπη που συνόδευε κάθε του πράξη.

 Το έργο του στη σύντομη διαδρομή του στην Ιερά Μητρόπολη Ρεθύμνης το καταγράφουν και θα το αποτιμήσουν άλλοι αρμοδιότεροι από μένα.

 Όλοι μας όμως γνωρίζουμε την επιμονή του στη στήριξη και ανάδειξη του φιλανθρωπικού έργου της Εκκλησίας που αποτυπώνονταν  στην οργάνωση συσσιτίου για απόρους σε σταθερή βάση, στη λειτουργία  του Φιλόπτωχου Ταμείου και του Τμήματος διακονίας ενώ αξιομνημόνευτη είναι η συνδρομή του στη λειτουργία της Εκκλησιαστική Σχολής Βυζαντινής Μουσικής.

 Έκδηλο εξάλλου ήταν και το ενδιαφέρον του για τα Μοναστήρια  του Ρεθύμνου τα οποία ήκμασαν επί των ημερών του.

Η άδολη και αυθεντική αγάπη του τόσο για το Ρέθυμνο ως πόλη των Γραμμάτων και των Τεχνών αλλά και το σταθερό ενδιαφέρον του για συνανθρώπους μας με  ιδιαίτερες ανάγκες εκδηλώνονταν με τρόπο συγκινητικό.

-   Ξεχωριστή φροντίδα επιφύλλαττε πάντα στο Σύλλογο «Αγάπη» που στεγάζει τις  λειτουργίες του σε χώρο της Ιεράς Μητρόπολης και του οποίου Συλλόγου  διετέλεσε επί σειρά  ετών Πρόεδρος μέχρι και την ύστατη ημέρα της ζωής του ενώ  για μία 6 ετία διετέλεσε και Πρόεδρος του Συλλόγου Μικρασιατών τους οποίους αγαπούσε και τιμούσε ως Μικρασιάτης και ο ίδιος.

 Εκτός από την σύντομη αναφορά μου σ’ ένα μικρό μόνο μέρος της δράσης του άξιου Ποιμενάρχη, θα ήθελα να μου επιτρέψετε μια σεμνή αναφορά στον Άνθρωπο παρότι ο ίδιος δεν επεθύμησε ποτέ την προβολή του κι ούτε επεδίωξε τη δημοσιοποίηση του φιλάνθρωπου έργου του.

Τον γνώρισα στο πλαίσιο της αγαστής συνεργασίας μας ως Δημάρχου.

 Άνθρωπος προσηνής, σεμνός, μειλίχιος, πράος κι ευγενικός, ευπρεπής και φωτισμένος, με αδιαμφισβήτητη παιδεία την οποία εξαντλούσε στη ηθική εξύψωση και αναγέννηση του κλήρου και του ποιμνίου του.

Ευρυμαθής, με επιστημονική και συγγραφική δράση  για την οποία έλαβε τιμητικές διακρίσεις και από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, είχε ένα μοναδικό τρόπο να συνδυάζει τη γνώση  και τη σοφία με την απλότητα και την αγνότητα που συναντά κανείς σε ανθρώπους φωτισμένους, που νοιάζονται και υπηρετούν με απαράμιλλο  πάθος και θεόπνευστη αγάπη το έργο τους.

Ένα έργο που είχε αποδέκτες όλο ανεξαιρέτως το Ποίμνιό του και ιδιαίτερα τους νέους για τους οποίους πάντα αγωνιούσε και αναζητούσε πεδία επικοινωνίας μαζί τους. Γι’ αυτό και δεν δίστασε, διαπνεόμενος από ένα σύγχρονο πνεύμα να διοργανώνει συναντήσεις στους χώρους ψυχαγωγίας και συνάθροισης τους, προσελκύοντας με τρυφερότητα και αρετή κάθε νεανική ψυχή, στους κόλπους της εκκλησίας.

Υπάρχουν απροσμέτρητες στιγμές και κοινές δράσεις που βιώσαμε μαζί του. Ήδη αναφερθήκαμε σε κάποιες από αυτές τούτη τη  δύσκολη ώρα του ύστατου αποχαιρετισμού .

 Όμως, αυτό που πάντα θα θυμόμαστε  ήταν η αντοχή και η γενναιότητα που επέδειξε στον άμετρο πόνο που προκάλεσε η στέρηση του πολύτιμου αγαθού της υγείας του. Το ακλόνητο θάρρος του και την ψυχική του δύναμη που έγιναν φλόγα απαντοχής για κάθε άνθρωπο που βιώνει δοκιμασίες και υπόδειγμα θέλησης, αξιοπρέπειας και αγώνα για όλους μας ειδικά σήμερα που οι αντιξοότητες της ζωής κλονίζουν τις αντιστάσεις μας και γονατίζουν το κουράγιο μας.

 Δυστυχώς για όλους μας, εκοιμήθηκε πάνω στην ακμή της δημιουργικότητάς του, σε μια περίοδο που είχαμε όλοι ανάγκη την παρουσία και το έργο του, αφήνοντας ορφανή την Εκκλησία μας και σταλάζοντας πόνο στην καρδιά μας .

 Το Ρέθυμνο ευλογήθηκε με διαπρεπείς Ιεράρχες όμως δυστύχησε να τους χάσει σύντομα προτού ολοκληρώσουν το θεάρεστο έργο τους, προτού φέρουν σε πέρας την επίγεια ιερή τους αποστολή. Ο εκδημήσας τετιμημένος Ιεράρχης μας, ήταν προορισμένος για ακόμη σπουδαιότερο έργο στη ζωή της Ορθοδοξίας.

 Ακόμη όμως και στη διάρκεια της σύντομης διακονίας του μας αφήνει πολύτιμη παρακαταθήκη την οποία πάντα θα τιμούμε. Αποτελεί ευλογία εξάλλου, η κοίμισή του την ημέρα εορτασμού της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου.

 Εύχομαι η Ιερά Σύνοδος της Κρήτης με τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος να αναδείξει  αντάξιο διάδοχό του.

 Αιωνία σου η μνήμη  πολυσέβαστε Γέροντα και Δεσπότη, Μακαριστέ Ιεράρχη, αοίδιμε Ποιμενάρχη μας. Θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη και σεβασμό.